Rodzice, opiekunowie, rodzeństwo

Choroba onkologiczna dziecka to szczególny rodzaj kryzysu, który stawia rodziców i opiekunów wobec poważnego wyzwania – trzeba poradzić sobie nie tylko z własnymi emocjami (przerażenie, złość, bezradność, poczucie winy), utrzymać funkcjonowanie rodziny (zapewnić utrzymanie, opiekę nad pozostałymi dziećmi itd.), lecz przede wszystkim opiekować się swoim chorym dzieckiem i dawać mu wsparcie podczas długiego i trudnego procesu leczenia.

Rodziny dzieci z chorobą onkologiczną często żyją w domach wielopokoleniowych lub są w zażyłych relacjach rodzinnych. Choroba i długotrwałe leczenie dziecka onkologicznego dezintegruje nie tylko pierwotną rodzinę pochodzenia pacjenta, ale także bliskie znaczące osoby takie jak dziadkowie, wujostwo czy kuzynostwo, które w obrębie oddziaływań terapeutycznych często nie jest brane pod uwagę, jako grupa wymagająca wsparcia. Z relacji rodziców wynika, że często są to członkowie rodziny, o które bardzo się martwią i dla których szukają pomocy. Szczególnie rodzeństwo chorego dziecka wymaga wsparcia i opieki, ponieważ w czasie trwania leczenia przeżywa powtarzające się rozstania
z rodzicami.

Tak więc nie tylko rodzice ale całe rodziny stają przed wyzwaniem przeorganizowania dotychczasowego życia, korzystania ze specjalistycznych usług. Bywa, że zmuszone są nabyć nowe umiejętności
i kompetencje takie, jak choćby umiejętność proszenia o pomoc i wsparcie, mówienie o swoich potrzebach bądź problemach.

Jeżeli uznacie Państwo, że pomoc psychologa jest Wam potrzebna, lub potrzebna jest najbliższym Waszego dziecka to jesteśmy do Państwa dyspozycji.

Wsparcie psychologiczne oferowane jest w szczególności dziecku, które na skutek choroby nie rozwija się w takim tempie, jak jego rówieśnicy, traci wcześniej zdobyte umiejętności (np. mowa, zabawa, naśladowanie), unika kontaktu z bliskimi osobami, skarży się na problemy z  koncentracją uwagi oraz obniżony nastrój, jest nadmiernie wycofane, nieśmiałe, lękliwe w sytuacjach społecznych, przeżywa trudności adaptacyjne związane ze zmianą środowiska, sytuacji rodzinnej, a dodatkowo należy do grupy ryzyka związanego z obciążonym wywiadem okołoporodowym.

Opieka psychologiczna nad pacjentem z chorobą nowotworową, szczególnie w formie wsparcia emocjonalnego, obejmuje również te dzieci, które zakończyły zarówno leczenie intensywne, jak
i podtrzymujące remisję choroby nowotworowej. Szczególnego monitorowania wymagają te z nich,
u których w leczeniu zastosowano radioterapię w obrębie ośrodkowego układu nerwowego (np. guzy mózgu) czy napromienianie całego ciała, z uwagi na możliwość wystąpienia późnych następstw neuropsychologicznych.

Również długo oczekiwane zakończenie leczenia także może prowadzić do kryzysu. Przerwanie terapii może wywoływać poczucie, że nie prowadzi się już aktywnej walki z chorobą. Rodzina na nowo musi radzić sobie z poczuciem braku kontroli nad chorobą. Narasta obawa przed jej nawrotem. Podczas tej fazy ujawniają się skutki długotrwałego stresu. Rodzice reagują napięciem i rozdrażnieniem. Uczucia te są pogłębiane przez regularne wizyty kontrolne. Dają one z jednej strony pewne poczucie bezpieczeństwa, ale wiążą się także z możliwością uzyskania negatywnych wiadomości. Oferujemy wsparcie również w po powrocie do domu (za pomocą urządzeń multimedialnych, rozmowy telefonicznej lub poprzez pocztę elektroniczną), w zależności od bieżących potrzeb rodziny.

Wsparcie skierowane jest do pacjentów Oddziału III, V i XV oraz Poradni Onkologicznej Szpitala Klinicznego im. Karola Jonschera UM w Poznaniu i realizowane jest:

• Na oddziale III i V – zajęcia warsztatowe i konsultacje indywidualne,
• W gabinecie, który znajduje się w hostelu na terenie szpitala.
  
  

Zgłoszenia przyjmowane są:

* bezpośrednio przez psychologów,

* e-mail: wsparcie@fundacjapomocydzieciom.com.pl

* telefonicznie: 601 937 116 lub 605 870 844 - od poniedziałku do piątku, w godz. od 9.00 do 15.00